Door Ben van Asselt | 28 September 2013
Wat doet een mens op een een vrije zonnige dinsdag eind september in aanloop op de GUE Fundamentals course… jazeker , met een goede buddy gewoon gaan chillen in de Put van Ekeren en terwijl ook van de gelegenheid gebruik maken alle skills nog eens te doorlopen.
Het is een primeur voor Bart , want tot nu toe hebben we vooral duikstekken aangedaan die meer gecentreerd liggen tussen onze beide woonplaatsen - op de Noordzee na. Het hele Project Baseline gebeuren wekt echter ook nieuwsgierigheid en ik weet dat het de ideale dag zou zijn om hem de put eens te laten zien. So here we are.
Van op de steiger ziet het zicht er subliem uit en er zijn hooguit 4 duikers in het water. We springen in onze drysuits, Bart maakt zijn fotomateriaal klaar en even later geeft het koele water een welkome verfrissing. Ja, de septembermiddagzon heeft nog power, duidelijk! We doen de predive sequence en zwemmen aan de oppervlakte richting groene ton, want natuurlijk wil ik eerst de SETL platen en ons meetpunt tonen aan Bart. We kunnen de hele weg naar de ton de bodem zien.. nooit eerder heb ik het zo helder geweten. Bart vindt direct een dankbaar fotografie object in de ton met aanhangende SETL platen en even later dalen we af. Altijd toch wel even tanden bijten, eens je die thermoclyne doorkomt … maar het went snel en we hebben afgesproken slechts een 10 tot 15 min in de put te blijven tot een van ons het koud krijgt. Een zichtmeting doen we niet bij gebrek aan spoeltje met knoopjes. We zijn beiden gefascineerd door geologie en ook hier is de bodemgelaagdheid duidelijk te zien … Bart is onmiddellijk aangetrokken door de schelpenlaag op 15 m, echter hier zitten geen haaietanden of beenderen in zoals in ons favoriete dino-place … toch denk ik dat de laag uit eenzelfde tijdperk of van eenzelfde plaat afkomstig moet zijn. Ik denk dat ik toch ooit eens iets archeologie ga studeren misschien.
Ik begin eindelijk de kronkels en het zadelpunt in de wand van de put te herkennen en na 15 min stijgen we tot de rand. We keren terug langs de wand tot aan ons geliefde Duvel bord en daar haakt Bart de camera over de rand en doen we achtereenvolgens een valve drill, basic 5 en S-drills. Na ons gas gecheckt te hebben beslissen we om de westkant van de put nog even aan te doen in de hoop enkele mooie vissen te spotten in het groen. Wat enkele weken nog een fris oerwoud was doet mij nu alweer denken aan een bestoft bos. Hoe zou dat nu komen? De zomer loopt duidelijk op zijn eind. Waarschijnlijk slapen de snoeken nog want spijtig genoeg zien we er geen een, maar langs de oevers genieten we wel van duizenden jonge baarsjes. Ik denk er plots aan dat ik mijn smb–deploy and store nog wil doen en zo gezegd zo gedaan. Het levert nog enkele toffe fotootjes op. Altijd de meerwaarde van met Bart te duiken, vind ik. Hopelijk kan ik ooit ook zelf een betere camera kopen, zo eentje met een leuke dome port.
We zwemmen de trap voorbij om de onderwaterboom nog even te bekijken en met de afgesproken 40 bar min gas beëindigen we deze mooie duik.
Wanneer ik Bart om zijn indruk vraag over ons huisrif zegt hij dat het duidelijk herfts wordt onderwater en de thermoclynes toch wat wegnemen van het subliem uitziende zicht van bovenaf, maar die fenomenen maken duiken hier ook boeiend. We hebben in ieder geval genoten van deze laatste zomerduik. Onze volgende samen zal waarschijnlijk al een stuk kouder zijn.
Verslag: Veerle Deleebeeck
Foto’s: Bart Hoogeveen
